Jolanda de Kruyf

Betoverend landschap van berijpte velden onder staalblauwe vriesluchten. Witte daken met een rok van ijspegels. Een schaatskalender stampvol toertochten. De slee weer uit de schuur, de ijzers onder. Op weg naar kluunpunten, stempelposten, koek-en-zopietenten. Gezonde winter- en schaatskoorts, ja, daar verlangen we naar. Dus blikken we terug op de beruchte, maar ook barre winter van 1978-1979. 

Als het kwik daalt versnelt bij veel Friezen de hartslag. Zou het? Kan het nog? In 2025 is het 28 jaar geleden dat de laatste Tocht der Tochten werd verreden en een uitzinnige massa op de been bracht. Gelukkig kunnen we de legendarische route ook zonder dik natuurijs afleggen. Met de boot of de motor, de racefiets én met de benenwagen. Dus laat je schaatsen maar thuis en trek de wandelschoenen aan.

Gelukt… de dag weer geplukt! Verzin het maar. Het woordenboek zou rijmelarijtjes als deze misschien betitelen als “triviaal dichtwerk”, maar daarmee doen we Lowiekes lieve Veronzinsels beslist tekort. Haar hersenspinsels hebben zonder uitzondering een vrolijke twist en ontlokken een glimlach bij elke lezer – óf kijker. De Drentse mooie-dingen-doener maakte er haar eigen, unieke handelsmerk van. Noorderland liep een dagje mee in het Drentse gedichtenatelier.

Een kopje thee en een etagere vol zoete hapjes alstublieft! Zoetekauwen kunnen hun hart ophalen bij Tea Time in het Drentse dorp Echten. Deze theeschenkerij – gevestigd in een monumentale villa uit 1914 – lijkt zo uit een Engels sprookje te komen. Noorderland nam er een kijkje en proefde van de hemelse hapjes. 

Kniepertjes en nieuwjaarsrolletjes kennen we allemaal wel, maar heb je weleens van spekdikken gehoord? Dit zijn warme koeken met een bite die traditiegetrouw rond de jaarwisseling worden gegeten. Even het wafelijzer zoeken en daarna is het een kwestie van een beslag kloppen en bakken maar. Wij hebben het traditionele recept voor je. 

Een zwak ochtendzonnetje knipoogt boven het Schildmeer. Kijk, daar klapwiekt een reiger traag de eindeloze verte in. We zien ‘m afreizen vanaf de Biesterwied, zoals deze uitkijktoren in Tetjehorn heet. Het is het grootste rietmoeras van Groningen en onderdeel van natuurgebied ’t Roegwold. Een nog piepjonge oase in het hart van de provincie. Land van aardappels en bieten transformeerde hier tot een paradijs voor vogels en planten.

Rond de Havelter brink siddert de voltallige equipage al van opwinding. Hoornblazers stoten hun signalen uit en ook de meute Beagles raakt blaffend in de stemming. In nog smetteloos witte rijbroeken sieren ruiters glimmend gepoetste paardenruggen. Startklaar voor wat al een halve eeuw bekendstaat als de Hubertusjacht van het Noorden. De slipjacht. Een spectaculair schouwspel bol van tradities, rituelen en een eigen jargon.

Geen kerstdiner is compleet zonder cranberry's. Maar vóórdat het rode goud als compote of jam op je bord ligt te pronken, zijn er al gigantisch veel manuren vooraf gegaan aan oogst en productie. Ontzagwekkend handwerk van een team ervaren eilanders. Terschellingers wel te verstaan. Want "hun" cranberry is een eeuwenoude eilandtraditie. Noorderland ging een dag mee plukken.