Nog maar kort geleden, op het hoogtepunt van de zomer, wuifde hier het veenpluis. Her en der kleine vennetjes vol van die weelderige grassen, hun kopjes als witte kwasten knikkend in de wind. Net een katoenveld. De pluizen gedijen goed in natte heide, veenmosrietland, turfgaten en levend hoogveen, dus komt de plant algemeen voor in de provincie die in deze Noorderlandeditie in de hoofdrol staat. Drenthe grossiert in veenpluis. Dat mag nu dan zijn uitgebloeid, gelukkig is het Dwingelderveld van een tijdloze schoonheid en dit gedeelte dankzij het plankenpad in alle seizoenen prima toegankelijk voor wandelaars. Juist handig in de herfst, als het lekker nat is en je tóch droge voeten houdt.
Iets attractiefs
Het plankenpad is onderdeel van de witte paaltjesroute in Nationaal Park Dwingelderveld, een van de wandelroutes die bij de Boslounge in Spier start. Deze variant is helaas ongeschikt voor kinderwagens en rolstoelen, maar wel in trek bij kleine (en grote) voeten en ook de hond mag – mits aangelijnd – mee over de “rode loper” van hout.
De bedenker ervan is Joris Driehuis. De 48-jarige (nu freelance) boswachter uit Dwingeloo die tegenwoordig zijn eigen bedrijf in groendiensten runt, is de “architect” van dit plankenpad. ‘Het idee ontstond 20 jaar geleden al,’ vertelt Joris, ‘toen ik hier als opzichter voor Staatsbosbeheer werkte.’ Al die bospaden leken zo op elkaar, vond-ie. ‘Ik zocht iets attractiefs, iets anders om de routes voor wandelaars spannender te maken.’
Het kan nog veel leuker
Het vlonderpad was toen, twee decennia terug, nog lang niet zo’n hype als nu. ‘We noemden het toen nog geen plankenpad, maar het is wel uitgegroeid tot een razend populair tracé,’ weet Joris. En het kan eigenlijk allemaal nog veel leuker, als je ’t hem vraagt. Daar wordt aan gewerkt. ‘Door bepaalde routes op hogere plekken samen te brengen en eventueel meer vlonders aan te brengen. Die behoefte is er zeker,’ merkt hij aan het enthousiasme en de reviews van wandelaars. Hun enige minpuntje? ‘Je moet eerst 3 kilometer door het bos lopen voordat je er bent. Dat is ergens wel jammer, je bent dan al over de helft van de witte route.’ Anderzijds is de verrassing des te groter onderweg. Joris knikt, maar bedenkt zich toch: ‘Zelf zou ik de looprichting liever willen omdraaien, zodat je op de planken begint en de naam de route beter dekt.’
Bos, stuifzand, natte heide
De route van 5,5 kilometer is vanwege de variëteit heel aantrekkelijk voor dagjesmensen; op drukke zondagmiddagen kan het er wel eens filelopen zijn. Je stapt door donker bos naar een gebied met stuifzand en tenslotte de natte heide op. ‘Het begin is heel reliëfrijk,’ legt Joris Driehuis uit. ‘Je maakt er kennis met een droog en ouder bos dat van oudsher bij Spier hoorde.’ Het esdorp dat in de middeleeuwen op hoge zandgronden ontstond en sinds de aanleg van de A28 tussen Assen en Hoogeveen doorkliefd wordt door asfalt. Het voormalige stuifzandgebied van Spier, dat zich ver voorbij die snelweg uitstrekt, is begin 20ste eeuw beplant met bomen. Zo kreeg een bijzonder landschap vorm met een mix van bos, heide en vennen.
Het is mooi om met een gids op stap te zijn die dit Drentse natuurgebied als z’n broekzak kent. Op warme, zonnige momenten is het prettig wandelen onder het dichte lover van beuk, eik en douglasspar. ‘De zwarte specht voelt zich er goed thuis,’ doceert Joris, ‘net als de boommarter.’
Verder lezen
Meer lezen? Het hele verhaal over dit plankenpad verscheen in de Drenthespecial van Noorderland. Dit speciale nummer is te koop via onze webshop en ligt nog tot 1 oktober 2024 in winkels in heel Nederland. In deze editie spraken we met museumdirecteur Harry Tupan, bezochten we Veenhuizen, sommen we de meest pittoreske dorpen in Drenthe op en testen we de beste fiets- en wandelroutes. Dit, en nog veel meer, lees je nu in onze nieuwste Drenthespecial!
- Hoofdfoto: Marketing Drenthe