De rampzalige weg naar de schaterlach

Zonder de zelfspot en kennis van nu was 'Dat wordt nooit wat' maar een treurige opsomming van kansloze missies geworden, opgetekend door een mafkees uit Groningen. Gelukkig weten we beter. De volhardende pogingen van cabaretier Bert Visscher (60) om ’s lands theaters te veroveren oogstten - uiteindelijk! – het vurig gehoopte succes. En die stuiterende beginjaren op het podium? Nu alleen nog een bange droom in 21 bedrijven.

Een volle zaal als een korenveld bij windkracht tien heen en weer zien zwaaien van het lachen is nog steeds onbeschrijfelijk en wordt nooit gewoon. En dan vergeet je toch vanzelf de nachten dat je totaal verslagen als een dode mus thuis op je tweezittertje zat. Denk maar niet dat Bert Visscher de lach cadeau kreeg. Het kostte de in het noorden geboren en getogen soloartiest liters bloed, zweet en tranen voor-ie het publiek tevreden in ’t pluche én in zijn achterzak had. Over die zware, bij vlagen krankzinnige weg omhoog langs jeugdhonken, studentensociëteiten, kelders en buurthuizen waar geen kip zat, schreef Bert Dat wordt nooit wat. Met dank aan een stapel oude notitieboekjes, een ijzersterk geheugen en een coronajaar dat noodgedwongen rust bracht in huize Visscher.

In de nieuwste editie spraken we met Bert Visscher over zijn nieuwe boek, uitgegeven door Uitgeverij Brandt. Benieuwd naar dit interview met Bert? Je kunt de nieuwe editie van Noorderland nu via onze webshop bestellen!