Weggestopt in het uiterste puntje van Noordoost-Groningen bevindt zich De Kiekkaaste. Deze buitendijkse vogelkijkhut ligt nagenoeg in zee. Aan vogelsoorten geen gebrek: van baardmannetje en blauwborst tot bruine kiekendief en ruigpootbuizerd. Vogelaars en natuurliefhebbers halen er hun hart op. ‘De stilte is oorverdovend!’
Nij Stoatenziel, doar wil ik strunen achter diek. Nij Stoatenziel… Nij Stoatenziel. Zo bezingt de Groningse volkszanger Ede Staal het gehucht Nieuwe Statenzijl. Hij betrok er in 1979 voor enkele jaren een boerderij en verpandde zijn hart aan dit stille niemandsland in de oksel van de Dollard. Slechts een handvol huizen staat er. Aan de einder vaag de omtrek van de Duitse stad Emden.
Bij Nieuwe Statenzijl, 150 meter van de Duitse grens, stopt de zeedijk. Daar mondt de getijdenrivier Eems uit in de Waddenzee. Zoet en zout water komen er samen. Dat levert een bijzonder getijdenlandschap op, met een diversiteit aan planten, vogels, vissen en andere dieren, die nergens anders in de Waddenzee leven.
Het hoge piepen van honderden bonte strandlopers draagt ver over de slikvelden van de Dollard. Ze zijn ook hoorbaar op de plaat Nij Stoatenziel, kort voordat Ede Staal begint te zingen. Noorderlingen neuriën het weemoedige liedje vaak onwillekeurig als ze op de dijk staan. Daar is op een plaquette bij het imposante sluizencomplex de tekst van Nij Stoatenziel aangebracht. ‘Dit is mijn Groningen,’ verzuchten ze dan en turen naar de kwelders in het ochtendfloers.
Verder lezen? Het verhaal over vogelkijkhut De Kiekkaaste verscheen in Noorderland 2021-1. Dit nummer is nu te koop, onder andere in onze eigen webshop.
Bron: Marloes de Moor | Beeld: iStock
