Tekst: Jolanda de Kruyf | Fotografie: Jantina Scheltema
Zangeres, schrijfster én BABS Imca Marina is een bezige bij en een kleurrijke diva, maar wars van kapsones. Met haar roots in het noorden en de podia in heel Nederland koos ze voor een praktische woonstek: ergens in het midden van het land. Maar haar hart? Dat heeft Imca al lang geleden al verpand aan Ameland.
Speciale plek in haar hart
Ameland. Het eiland dat zo’n speciale plek in haar hart heeft, en altijd zal houden. Haar wieg stond in het Groningse Zuidbroek en de muzikale evergreens die haar internationale successen brachten, maakten dat Imca de hele wereld over reisde, maar altijd weer keerde ze terug naar Ameland. Die innige liefde was al in haar jongste jeugdjaren gesmeed, en de band groeide in de loop van haar leven almaar hechter.
Zomers bracht Imca als kind al door op het Waddeneiland. ‘We kwamen hier altijd met het gezin, dan sliepen we in een oude caravan bij Oud op Kiekduun. Ravotten in de duinen, spelen op het strand. Heel simpel vermaak, maar sjonge, wat was het fantastisch!’
Toen ze, begin 30 en inmiddels een gevierd zangeres die van bühne naar bühne trok, even naar Ameland kwam om daar haar ouders op hun vaste stek op de camping te bezoeken, zou dat haar leven voorgoed veranderen. Ze lacht: ‘Ik reed toen in zo’n grote Amerikaanse slee en had me volledig verkeken op de breedte van die wagen, dus kwam ik met één wiel vast te zitten in een sloot.’ Gelukkig was de campingbaas in de buurt, Dirk Oud hielp een handje, dronk nog een kop koffie bij haar ouders thuis en zag haar wel zitten. ‘Haha, hij ging visjes vangen en gaf die dan mijn moeder om ze lekker op te bakken. Zo kwam hij wel in het gevlei natuurlijk.’
Pendelen tussen de bühne en het eiland
Een paar jaar na die ontmoeting trouwden ze en ze kregen een zoon: Floris. Hij groeide uit tot een geslaagd ondernemer op het eiland, die nu diverse mooie (horeca)bedrijven onder zijn hoede heeft. ‘De eerste jaren bleef ik heen en weer pendelen,’ kijkt Imca erop terug. ‘In het hoogseizoen was ik er altijd, dan sliepen we in een caravan op de camping. Dirk had natuurlijk zijn drukke bestaan op Ameland en ik zwierf op het vasteland rond, met een eigen plek in Amsterdam. Viva España was toen een echte wereldhit, mijn agenda stond vol met optredens.’
Maar ondanks haar grote successen – ook hits als Harlekino en Vino (waar blijft de wijn) maakten haar ongekend populair –, op het eiland was ze gewoon Imca. Geen poeha. Ze leerde Ameland van binnenuit kennen, en de familie- en vriendenkring groeide. Ook toen er na 13 jaar een einde aan hun huwelijk kwam, bleef het eiland trekken. ‘Wat dacht je dan? Dirk was en blijft mijn gabber, ook al leven we niet meer samen. We hebben een zoon en twee prachtige kleinkinderen.’
3x heel goed uit eten op de Waddeneilanden
Een huuske om zuinig op te zijn
Als haar agenda het toelaat, pakt ze de veerboot. Reken maar. ‘Als het even kan ben ik op het eiland, daar voel ik me thuis. Ik wil er wel begraven worden…’ Ze pauzeert even, schatert dan: ‘Maar nú nog niet hoor, daar heb ik toch helemaal geen tijd voor?’
Imca stift haar roze lippen bij, kneedt een paar springerige krullen in toom. Met 80 nog altijd op en top een grande dame die het leven omarmt. Met de groeten uit ’t Gooi én de groeten van Ameland, waar Imca haar eigen, lieve huisje heeft; een écht authentiek commandeurshuisje in Nes, uit 1648. ‘Verhuren? Och nee zeg, het is een huuske waarop je zuinig moet zijn hoor. Een beetje broos, als een oud dametje. Een beetje zoals ikzelf, haha.’
Het volledige interview met Imca Marina verscheen in Noorderland 2021-5.
