Een kijkje bij de Kaasbunker op Vlieland

'Dit is uniek op een eiland waar geen melkvee is.'

Tekst: Marloes de Moor | Fotografie: Kaasbunker

Nils Koster was muziekleraar op Vlieland, maar sloeg tien jaar geleden een nieuwe weg in: hij ging zijn eigen zeewierkaas maken. Inmiddels heeft hij zijn assortiment flink uitgebreid en rijpt hij zijn kazen in de Vlielander Kaasbunker.


Een beetje noorderling kent Nils Koster van het Vlielandse folkduo Drijfhout. Hij streek in een zomervakantie neer op Vlieland om te werken op de Vliehors Expres. Toen hij de mogelijkheid kreeg er te gaan wonen, greep hij die kans meteen. ‘Later in je leven komt het er niet meer van; dan ben je al te veel gesetteld. Ik was afgestudeerd aan het conservatorium en werd muziekleraar op het eiland.’ Totdat kaas ‘m in z’n greep kreeg. ‘Ik was als hobby al bezig met fermenteren en eigen kaas maken. Nu en dan probeerde ik wat uit,’ blikt Nils terug. 

‘Ik plukte zeewier op het Wad en verwerkte dat in een kaas. Zo ontstond zeewierkaas. “Lekker, die kaas van jou!” zeiden steeds meer mensen. De vraag ernaar groeide. Maar als je kaas écht wilt verkopen, moet je aan regelgeving en hygiëneregels voldoen. Ik verdiepte me daarin en zocht contact met de bekende kaasmakerij Kaaslust van Jan Craens in Veenhuizen. Die hielp mij een goed product te maken, zodat ik een volwaardige kaas kon aanbieden.’

Kaasbunker

Op het hoogste duin

Langzaamaan breidde Nils zijn kaasmakerij uit en werd zijn bedrijf professioneler. Hij werkte steeds een dag minder als muziekleraar, totdat hij kon leven van “zijn” kazen. Inmiddels kent vrijwel iedereen zijn Vlielander Kaasbunker – gevestigd in een voormalige drinkwaterbunker – boven op het hoogste duin van Vlieland: het Vuurboetsduin. ‘Het was een nat en vochtig hol waar niks meer mee werd gedaan. Ik mocht deze bunker gebruiken om kazen in te rijpen. Een geweldige plek daarvoor!’

Nils beperkt zich allang niet meer tot alleen zeewierkaas, maar maakt ook oude kaas, blauwschimmelkaas en geitenkaas. ‘Dit is uniek op een eiland waar geen melkvee is. Meestal begin je vanuit de melk; bij mij kwam het voort uit een hobby.’ Ook liefhebbers buiten Vlieland genieten inmiddels van zijn kazen. Vacuüm verpakt, en in de zomer voorzien van koelelementen, stuurt hij ze het hele land door. 

Nils mag dan geen muziekleraar meer zijn, educatie zit nog altijd een beetje in zijn bloed: ‘Ik verzorg rondleidingen en videotours in de bunker waarbij mensen uitleg krijgen over de kaas. Anders dan bijvoorbeeld in Frankrijk, zijn veel mensen in Nederland nog niet zo bekend met het laten rijpen van kazen. Je moet uitleggen hoe dat werkt. Ik vind het leuk om daarover te vertellen. De bezoekers zijn vaak op vakantie en in een goede stemming. Dat is een mooie basis om vanuit te ondernemen in het Waddengebied. Er heerst een vakantiegevoel en een lekker eilandsfeertje. Zelf ervaar ik dat nog elke dag. Het is hier rustig en de natuur is fantastisch. Als ik klaar ben met werk, ga ik vaak nog even naar buiten om te wandelen.’

Vlielanders die op reis gaan, komen zijn kaas ook weleens onverwacht tegen, bijvoorbeeld in sterrenrestaurants in Rotterdam, Antwerpen of op Texel. ‘Ze krijgen dan uitleg van een ober die daar heel chic over doet. Dan zijn ze soms stomverbaasd dat ze mijn kaas daar ineens krijgen. “Oh, dat is die kaas uit die stinkende bunker!” denken ze. Dat vind ik juist mooi. Meer dan een stinkend hol met een eenvoudig hokje erboven is het ook niet. Maar dat zie je aan de kaas niet af. Ik sta me er nooit zo op voor, maar we maken écht kwaliteit, en dat weet niet iedereen.’

Meer lezen

Verder lezen? Dit interview verscheen in de nieuwe Waddenspecial van Noorderland. Deze speciale editie is nu te koop via onze webshop en ligt nog tot 16 mei 2023 in de winkels. In deze editie staat het Nederlandse Waddengebied centraal: we sommen de allerleukste adressen van de Waddeneilanden op, bezoeken de Groningse regio Oldambt en ontdekken de big five van het Wad. Dit – en nog veel meer – lees je nu in de Waddenspecial!


Laatste nieuws