Tekst Jolanda de Kruyf | Fotografie JdK, Jantina Scheltema
Je kunt vinden dat het een beetje stinkt. Toch hééft het iets, zoals het aroma rond boerenland. Want die geuren, kleuren en geluiden, ze horen onmiskenbaar bij het wad. Dat ijle licht, die wattige wolken, het zilte in de lucht, zuigend slik onder je laarzen. De bodem bobbelig en hard, dan weer zompig als dikke yoghurt. Dat moet je gewoon voelen. Op Ameland!
Je zou wadgids, visser, rasverteller en hobbykok Harmen Wijnberg (62) niet eens direct herkennen als je ‘m toevallig tegen het lijf loopt in zijn dagelijkse werkomgeving: het gemeentehuis in Ballum, op Ameland. Keurig in de kleren, het haar in de krul. Gewoon een vriendelijke ambtenaar sociale zaken met verantwoordelijkheden en zorg van maatschappelijke aard voor de eilanders. Trouwambtenaar, dat ook. Geen spoor van de Crocodile Dundee tot wie hij zich op het drooggevallen wad ontpopt. Als Harmen aan het werk is, wachten de onafscheidelijke attributen thuis op nieuwe avonturen: pet, lieslaarzen en greep (een soort hooivork).
Meer lezen over expeditie Ameland? Dit verhaal verscheen in Noorderland, 4-2019. Je bestelt het nummer hier.
