Het roer om... Dorine Folkerts, gevoelvolle duizendpoot

Dit artikel verscheen in Noorderland 2017-5.

Tekst en fotografie: Cora Westerink

Zes Groningers die elkaar niet of nauwelijks kenden. Vijf staan er in het adresboekje van Dorine Folkerts uit Nieuwolda en zij zag een overeenkomst. Ze hebben stuk voor stuk op een bepaald moment in hun leven een knop omgezet, soms heel bewust zelf, soms gedwongen door de omstandigheden. Ze kozen voor het verwezenlijken van dromen en zijn er uiteindelijk gelukkiger door geworden. Nieuwsgierig naar de verhalen nodigden wij deze vrije vogels uit aan de tuintafel van Dorine. Stof tot praten genoeg.

Een paar keer per week rijdt Dorine Folkerts (57) naar Delfzijl en de Eemshaven voor haar part-time baan bij Seaports, de beheerder van havens en industrieterreinen. Parttime, want Dorine heeft nog zoveel andere dingen te doen daarnaast nog heel veel andere dingen te kunnen doen. Zo is zij een groenstyliste die met oog voor detail en weinig middelen een heleboel sfeer kan creëren. Ze is voetreflexologe. Als trouwambtenaar verbindt ze, op haar geheel eigen warme wijze, twee mensen in de echt en met dezelfde warmte is ze regisseur van het laatste levensverhaal, waarbij ze het onontkoombare einde heel persoonlijk maakt.



Op het oog allemaal verschillende dingen, maar de bindende factor is Dorines gave om met mensen om te kunnen gaan en om het binnen en buiten gezellig te maken. En dat met kleine dingen en gebaren. Alle gevoelens van vreugde, verlangen, boosheid, verdriet, de kleine dingen die haar elke dag weer opvallen, vangt ze in lichte toegankelijke gedichten. Haar hele leven al en eerst alleen voor zichzelf. Tot ze in contact kwam met Koos Boertjens, fotograaf en uitgever. Aan hem vertelde ze haar grote wens: haar gedichten in een bundel.

'Stuur maar wat op, zei hij. Nou, dat was een hele bevalling! Uitzoeken, herbeleven, welke wel en welke niet. Maar hij vond het mooi!'



Voor de coverfoto ging Dorine naar Callantsoog. Haar ouders hadden daar vroeger een caravan staan en nog steeds is dat voor haar een ultieme plek om te onthaasten.

'Die caravan is er al lang niet meer, maar het voelt nog steeds als thuiskomen. Niet zozeer het dorp, want ik ken er niemand, maar het binnenrijden, het vertrouwde, de duinen en de zee. Het was heel slecht weer die dag, de foto moest achter glas genomen worden, maar het moest echt daar!' Het boekje kwam er. 'Ik krijg hele leuke reacties. Mensen die zeggen dat ze er troost uit putten. Vragen of ze een gedichtje door mogen sturen omdat het hen zo raakt. En ik heb ook al een paar opdrachten gekregen.'



Haar eigen favoriete gedicht is Dansen in de tuin. Omdat er zoveel levensvreugde in zit. 'Samen met je geliefde dansen in je eigen tuin. Die sprankeling moet je zien te houden in een relatie.'

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

De titel Rosé aan zee is bedacht door Dorines zonen. 'Ze hebben ook al een titel bedacht voor een volgende bundel. Ik schrijf altijd, dat wordt vanzelf weer een nieuw boekje.'