Tekst en fotografie: Marloes de Moor
Dichter-schilder Hendrik de Vries (1896-1987) droomde graag en vaak. Dromen spelen dan ook een belangrijke rol in zijn poëzie. Als thema en als inspiratiebron. De Vries, die ook deel uitmaakte van kunstenaarscollectief De Ploeg, wordt op verschillende plekken in Groningen en Haren geëerd. Noorderland volgde zijn spoor, van geboorte tot dood.
Kleintjes staat het bronzen beeld van de Groningse dichter en schilder Hendrik de Vries in het bedauwde gras voor de Martinikerk. Hoog boven het monumentje beieren de zware klokken van de Martinitoren. Niemand slaat deze nevelige zondagmorgen acht op dit eerbetoon aan een ‘vergeten’ dichter. Een busje manoeuvreert met piepend achteruitrij-alarm de straat in. Twee Poolse jongens hangen op een bankje, spelen rapmuziek af op hun telefoon en slurpen van een blikje Red Bull. Een groep Spaanse toeristen wandelt, geanimeerd pratend, voorbij. Ze maken foto’s van de kerk en Martinitoren, maar negeren de vereeuwigde Groningse poëet.
Zullen ze enig idee hebben wie hij was, dat hij hun geboorteland Spanje vurig adoreerde en het meermaals in zijn poëzie verwerkte? Vermoedelijk niet.
Meer lezen over Hendrk de Vries? Dit artikel verscheen in Noorderland 2020-1. Je bestelt 't nummer hier.