De reizen van avonturier Arnold Pilon

Tekst: Cora Westerink | Fotografie: Arnold Pilon

Het zit in de genen. De onrust die altijd na een paar jaar de kop op steekt. De nieuwsgierigheid naar wat er verderop te ontdekken valt, naar andere volken, vreemde gebruiken. Zijn vader had het en ook zijn dochter is ermee besmet. Arnold Pilon is wereldreiziger in hart en nieren. Lees hieronder alvast een voorproefje.

We ontmoeten elkaar op een mooie dag in mei in de tuin van zijn nostalgische, rietgedekte boerderij in Eelde. Wie verre reizen doet, kan veel verhalen, zei een Duits dichter al in de 18de eeuw. Dat klopt, de verhalen komen vanzelf. Arnold Pilon (71) is een geweldige verteller. Over zijn wereldreizen naar verre oorden, maar ook over zijn leven hier, tussen alle fijne mensen die hem omringen. De hoogzwangere Dagrún frá Friðarstöðum, een IJslands hondje, scharrelt onrustig om ons heen. ‘Nesteldrang,’ zegt Arnold. ‘We zitten in een geboortegolf. Morgen is ze uitgerekend, en dan verwachten we ook een veulen.’ Arnolds vrouw Louwke Mandema (67) is biologe en fokt IJslandse paarden, schapen en IJslandse honden (Fridarstadir). Ze heeft in de loop der jaren een steeds grotere veestapel om zich heen verzameld. Lange wereldreizen maakt Arnold tegenwoordig met zijn reismakkers; Louwke kan thuis niet gemist worden. 

Opgegroeid met verhalen

Het moet wel in de genen zitten. Als klein jongetje sliep Arnold in een slaapkamer met boven zijn bed de huid van een python, met een paar fikse kogelgaten er in. Vader Arie Pilon had het slangenleer daar persoonlijk opgehangen.

Benieuwd naar Arnolds avonturen? Je leest het in Noorderland 2018-5. Haal 'm nu in de winkel of bestel 'm hier.