Het oergevoel van De Boschplaat

Tekst: Jolanda deKruyf | Beeld: iStock

Hier, hoog op de duintop, zijn de verhoudingen helder: je bent maar een nietige stip op die onmetelijke vlakte waar zand, zeewind en water regeren. Duizenden hectares aan vergezichten ontvouwen zich, slenken trekken als fijne haarvaten landinwaarts. Ruig land weet van geen wijken, duinruggen golven in de tijd. Ongerept? Ja en nee. Want ook op de Boschplaat grijpt de mens in. Niets blijft zoals het was.

Waar vind je nog échte, ongetemde gronden? Waar maakt Moeder Natuur volledig de dienst uit? Zijn er eigenlijk nog wel plekken in ons land waar de mens geen hand in had? Wat wij natuur noemen is veelal gecultiveerd, zij het niet minder mooi of indrukwekkend. De Boschplaat, “de staart” van Terschelling, komt aardig in de buurt van puur en ongerept. Het is het eerste gebied in Nederland, van de vier gebieden in totaal, dat het prestigieuze Europees Diploma voor Natuurbeheer kreeg, dat – bij goed gedrag – elke vijf jaar wordt verlengd. De Boschplaat heeft dat diploma al sinds 1970 op zak en de eervolle prolongatie is nét weer binnen. Dus wordt het hoog tijd voor verkenning.

Meer lezen over de ongerepte Boschplaat? Dit verhaal verscheen in Noorderland 7-2019. Je bestelt het nummer hier.