Tekst en fotografie: Jolanda de Kruyf
Wolken drijven, lover ritselt, rogge wuift. Alles stroomt. Stappen in het ritme van de Reest maakt dat je hartslag vertraagt. Volg de glooiing van de vallei en de kalme loop van het water. Zie de glinstering van het zomerlicht, hoor hoe de wind nog oude verhalen aanvoert, magische vertellingen op het snijvlak van Drenthe en Overijssel. Met ‘t grensriviertje in een glansrijke hoofdrol.
Al eeuwenlang meandert de Reest tussen Drogteropslagen (Overijssel) en Meppel (Drenthe), waar ze uitmondt in het Meppelerdiep. Een veenbeek, slalommend over een slordige 35 kilometer lengte. Het is de levensader van dit landschap met z’n bloemrijke graslanden, hooilanden, bospercelen, heide, vennetjes en robuuste boerderijen aan de flanken.
Misschien komt het door de vroege ochtendmist, die nog dampend in het beekdal hangt en waar grazers zich in nevelen hullen tot de zon serieus terrein wint; maar dit grensgebied van land en water laat niemand onberoerd. Het decor leent zich voor mijmeringen en mysterieuze verhalen: van witte wieven, spookhazen en heksen. Als je er gevoelig voor bent. Tegelijk is dit zo’n lieflijk stukje natuurschoon aan het voeteneind van ons Noorderland, dat je er niets schimmigs in kunt zien.
Meer lezen over het de Reest? Dit verhaal verscheen in Noorderland, 5-2019. Je bestelt het nummer hier.
