Tekst: Kees Boele | Beeld: Natuurpresentaties
Wereldwijd verwennen mensen hun smaakpapillen met de vreemdste gerechten. Van glibberige kwallen en slijmerige slakken tot groene stinkzwammen. Ook wij Noorderlingen
kunnen er wat van. Sommigen smullen van levende oesters of schimmelkazen en ook gefermenteerd eten als kefir of kool is helemaal hip. Over smaak valt kennelijk niet te twisten…
Eten en gegeten worden. Darwin wist het al: alles is eetbaar. Altijd is er wel iemand te vinden die honger heeft, en smaken verschillen. Wat voor de één godenspijs is, krijgt de ander niet door zijn keel. Maar ook ontbreekt soms het juiste bestek om aan te schuiven. Voor sommige slakken heb je een speld nodig om het taaie vlees uit de schelp te krijgen en zonder nijptang is een krabbenpoot niet te kraken.
Oneetbaar verrukkelijk
Traag sijpelt regenwater steeds dieper in de gewonde wilg. Waar eens een tak zat is nu nog slechts een gapend gat. Schimmels en vocht maken het toch al zachte wilgenhout bijna sponzig. En dat is het moment waarop de wilgenhoutrups heeft gewacht. Voor hem of haar is er niets smakelijkers te vinden dan zompige wilgenvezels. Leerlingen van meesterkok Paul Bocuse hoeven er niet aan te pas te komen. Onbewerkt en rauw, dat is het best. Veel voedingswaarde heeft het niet, maar als je de tijd hebt kun je er toch groot op worden. Even oneetbaar lijkt de groene kledder op stinkzwammen. Afgrijselijk stinkend druipt het van een bijna fallisch symbool naar beneden. Honderden vliegen willen er graag een eindje voor reizen. Eenmaal aangekomen wordt er druk gezoemd en gedrukt om maar een likje van dit exquise “gerecht” te kunnen bemachtigen. Binnen een uur is het schoon op. Wat overblijft is een witte zwam die zijn doel bereikt heeft. Miljoenen sporen hebben de vliegen tijdens hun schranspartij aan hun eetgereedschap, pootjes en lijf meegenomen.
Meer lezen over alle lekkernijen die Moeder Natuur te bieden heeft? Je leest het volledige artikel in Noorderland-6. Bestel 'm hier!
