Een klooster van de toekomst
Wie het erf van It Westerhûs oploopt, voelt meteen dat hier iets bijzonders is. De monumentale kop-hals-rompboerderij uit 1850 is met zorg verbouwd tot een klooster dat het Friese landschap eer aandoet. Zonnepanelen vangen het daglicht, regenwater wordt opgevangen voor hergebruik en in de dakranden huizen vleermuizen. Alles straalt eenvoud en functie uit: geen overdaad, maar aandacht.
Het idee voor Nijkleaster ontstond in 2009, toen predikant Hinne Wagenaar en zijn vrouw Sietske Visser droomden van een plek waar geloof en dagelijkse praktijk elkaar konden raken. Hun droom kreeg vorm in de dorpskerk van Jorwert, waar de gemeenschap haar eerste bijeenkomsten hield. Wat begon als een experiment groeide uit tot een beweging – een "klooster van de toekomst", diep geworteld in de Friese aarde.
Stilte, bezinning en verbinding
De woorden "stilte", "bezinning" en "verbinding" vormen het hart van Nijkleaster. Bezoekers volgen het ritme van de dag: een ochtendgebed, een wandeling door het land, een moment van stilte bij zonsondergang. Er is tijd om te werken in de tuin, om te lezen of gewoon te kijken naar de lucht boven de velden.
Elke woensdag trekt een groep de laarzen aan voor de Nijkleasterkuier: een kloosterwandeling die stilte en natuur combineert. Soms wordt er gesproken, soms niet. Het klooster organiseert daarnaast retraites, studiedagen en themaweken. Sommige gasten komen voor een paar uur, andere blijven meerdere dagen. Tijdens zo’n verblijf leef je mee in het ritme van de gemeenschap: bidden en werken, verstillen en ontmoeten.
Een open plek voor iedereen
Hoewel Nijkleaster is ontstaan binnen de Protestantse Kerk, is het klooster nadrukkelijk open voor iedereen – ongeacht achtergrond of overtuiging. Jongeren vinden er rust tijdens speciale retraites waarin de telefoon uit mag en het tempo omlaag gaat. Anderen komen om te schrijven, te schilderen of simpelweg om weer te voelen wat stilte met je doet. Dat is precies wat de kloostergemeenschap wil bieden: een rustpunt in een wereld die voortdurend doordraait.
Een plek om op adem te komen
Wie Nijkleaster bezoekt komt niet voor een spektakel, maar voor eenvoud. Binnen is er plek voor negen gastenverblijven, een dagkapel in de voormalige melkkelder en eenvoudige gemeenschappelijke ruimtes. Buiten strekt het land zich uit tot aan de horizon – een landschap dat uitnodigt om te lopen, te luisteren, te ademen. Nijkleaster laat zien dat spiritualiteit niet per se in grootse rituelen schuilt, maar in aandacht. In hoe je loopt, luistert, eet, werkt. En juist daarin ligt de kracht van deze Friese kloosterplek: ze herinnert eraan dat rust geen luxe is, maar een manier van leven.
- Nijkleaster, Wikipedia
- Adobe Stock