Terschelling als troostlandschap: ontdek de Walk of Grief

Geen gewone wandeltocht

Niet het stille van een verlaten strand of een leeg fietspad door de duinen, maar een ander soort stilte: een die je hoort in jezelf. Op Terschelling, waar de wind normaal gesproken vrij spel heeft over het helmgras en de zee, begint een route die je niet alleen door de natuur van het eiland leidt, maar ook naar binnen. Geen gewone wandeltocht dus, maar een innerlijke reis, een pelgrimstocht zonder bedevaartsoord: de Walk of Grief. Vijf etappes, 75 kilometer.

Geboren uit verlies

De Walk of Grief is geboren uit verlies. Op 1 maart 2021 verloren Arjan en Anemoon hun zoon Mees. Een verkeersongeval, op een mistige avond. Mees fietst van de haven naar zijn ouderlijk huis in Midsland. Hij heeft net een vriend uitgezwaaid, die met de boot vertrekt. Maar op de Burgemeester van Heusdenweg, als hij nog maar net onderweg is, wordt hij van achteren aangereden. Hij is zwaargewond. Een reddingboot van de KNRM brengt hem naar het Universitair Medisch Centrum in Groningen, omdat de traumahelikopter vanwege het slechte zicht niet kan landen. Het mag niet baten: Mees overlijdt in het ziekenhuis – hij is hersendood.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Troost in de natuur

Na het verlies van hun zoon zoeken ze steeds vaker troost in de natuur. Ze trekken eropuit om samen of alleen te gaan wandelen. ‘Terugkijkend waren de stappen van ons huis naar West aan Zee, op de dag van de uitvaart, eigenlijk onze eerste stappen op de Walk of Grief – al beseften we dat toen nog niet. We voelden de behoefte om iets met ons verdriet te doen. Wandelen is fijn omdat het simpel is: je zet de ene voet voor de andere, en zodra je in beweging komt, ga je uit je hoofd,’ vertelt Anemoon.

Tijdens onze wandelingen praatten we veel, maar we schreeuwden ook, huilden, lachten. Dat is het mooie van de natuur: alles mag er zijn. Soms keek ik ’s nachts naar de sterrenhemel en voelde ik hoe klein we eigenlijk zijn. Onze levens, onze zorgen – het zijn maar zandkorrels in een immens universum. Dat besef hielp me. Het verdriet bleef intens, en dat is het nog steeds, maar de natuur leerde me uit te zoomen. Iedereen verliest. Ik zag dieren sterven onderweg, jonge bomen die geknakt waren door een storm. En dan dacht ik: “Die waren óók nog jong.”’ 

‘Het neemt het verdriet niet weg,’ vult Arjan aan, ‘maar het maakt het iets draaglijker. Rouw kan je in zijn greep houden, diep en onverbiddelijk. Soms zo hevig dat je je afvraagt of je ooit nog loskomt, of je niet gek wordt van binnen. Wij hebben ook van die dagen gekend. Buiten zijn, al wandelend, hielp ons om niet klem te raken in het verdriet.’

Ruimte voor rouw

Wandelen werd hun manier om verder te gaan, maar ook om anderen ruimte te geven voor hun rouw. Het idee voor een rouwpad op Terschelling ontstond drie jaar geleden. Arjan en Anemoon wilden zelf graag een korte pelgrimstocht maken waarin verlies centraal stond, maar vonden nergens iets wat daarbij aansloot. ‘Toen dachten we: “Dan creëren we die tocht zelf.”’ Wat volgt zijn vele wandelingen en gesprekken – met eilanders, lotgenoten, kunstenaars, theatermakers, rouwtherapeuten, filosofen, wandelexperts en wetenschappers. Langzaam krijgt de route vorm; stap voor stap. 

Bekijk ook

Geniet dit najaar van Noorderland: onze nieuwste herfsteditie is nu te koop | Noorderland

Beleef de herfst met Noorderland: onze herfsteditie is nu verkrijgbaar in de winkels. Je bestelt deze nieuwe editie ook gemakkelijk online via onze webshop.

Verder lezen

Meer lezen over de Walk of Grief? Het volledige verhaal vind je in onze herfsteditie, nu te koop in de winkels en online te bestellen via onze webshop. In deze editie bezochten een pompoenboerderij in Groningen, waar velden vol oranje, groene en geel gevlekte kalebassen direct een herfstgevoel oproepen. In Ruinerwold waren we bij de traditionele perenveiling, een oude traditie die het dorp nog altijd verbindt. Ook trokken de natuur in met een jonge, vrouwelijke herder in Drenthe en kregen we op Vlieland een voorproefje van een nieuw wandelevenement. Dit – en nog veel meer – lees je nu in onze nieuwste editie.