Pantropica: een tropische verrassing in de polder

Vakantiegevoel

Voor het instant vakantiegevoel moet je in de Noordoostpolder zijn. Zelfs aan het achtergrondgeluid van krekels bij je drankje – hoe zomers wil je het hebben? – is gedacht. In Luttelgeest bouwde de familie Maarssen de afgelopen halve eeuw aan een tropisch park dat z’n weerga niet kent, maar dat ook lange tijd moeilijk in een hokje te plaatsen was. Leg het maar eens uit, aan je gasten. Wat is het? Geen plantenrijk, geen dierentuin, geen kinderspeelplaats, maar toch wél van alles een beetje (boel). Het bracht de eigenaren er jaren geleden al toe een nieuw, passender logo te ontwerpen – dat werd een wereldbolletje met vis, vlinder en bloem – en dit vroege voorjaar kreeg het bedrijf dan ook een nieuwe naam die de lading dekt: de Orchideeën Hoeve werd Pantropica.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Op het verkeerde been

Thomas Maarssen (‘planten en marketing’) en zijn broer Jeroen (‘techniek en boekhouding’) staan samen aan het roer van ‘Flevolands Leukste Uitje’ volgens de ANWB – en dat al voor de dertiende keer op rij. Zij riepen het zeker tien jaar geleden al: er moest een nieuwe naam komen, maar wat was het goeie moment? De oorspronkelijk door hun ouders opgezette orchideeënkwekerij ging nogal eens gebukt onder een wat suf imago. Hoewel, “gebukt”; de publiekstrekker in de polder ontvangt 423.000 bezoekers per jaar, daar is menig attractie in het land jaloers op.

Dus waarom zou je iets veranderen dat al jaren een stabiel succes is, en loopt als een trein? Misschien omdat veel nieuwe gasten vooraf geen flauw benul hadden van wat ze dan zouden aantreffen, naast de orchidee en misschien een paar andere verdwaalde sierplanten. ‘Ons publiek werd altijd op het verkeerde been gezet,’ vertelt Thomas en zijn dikke grijns verraadt dat hij daar stiekem ook best lol om had. ‘Het gebeurde natuurlijk niet bewust, want ons park is in tijd van jaren organisch gegroeid. Maar we merkten het vaak aan de reacties van mensen: het was bij ons altijd móóier dan ze vooraf hadden gedacht. Het viel altijd mee.’ De reacties van bezoekers op de nieuwe naam zijn uiteenlopend, variërend van “domste beslissing ooit” tot volmondig begrip: “Nu klópt het”.

Afscheid van een tijdperk

Heel eerlijk gezegd voelde het een beetje als heiligschennis, om de “Orchideeën Hoeve” definitief van de gevel te halen. Afscheid te nemen van een tijdperk, al wordt de roemrijke geschiedenis van het bedrijf zeker niet verloochend, maar juist omarmd. ‘Het was een instituut geworden. Maar we wáren natuurlijk al Pantropica voordat die naam eraan hing.’ Thomas’ vader moest als laatste overtuigd worden. ‘Hij begreep ons besluit gelukkig goed. Als ondernemer snapt hij dat we met onze tijd mee moeten, én hij is hartstikke trots.’ Thomas senior stond aan de wieg van al dit fraais, heeft iedere fase zelf meebeleefd, verzorgde de eerste rondleidingen aan de Oosterringweg en zag de eerste touringcars het erf oprijden. Een parkeerterrein waar nu op drukke dagen met gemak 800 auto’s kunnen staan, en bussen uit het hele land voorrijden. 

Bekijk ook

Vakantie in Drenthe? Deze 5 bruisende dorpjes mag je niet missen | Noorderland

Deze vijf pittoreske dorpen in Drenthe bruisen van sfeer, historie én gastvrijheid – en zijn stuk voor stuk meer dan de moeite waard.

De familie komt van oorsprong uit Aalsmeer, het mekka van de bloemenkweek. In 1919 besloot overgrootvader Maarssen al om hier voor zichzelf te beginnen. Hij kocht een akker waarop hij samen met zijn zoon onder andere anjers, chrysanten en seringen teelde. In 1930 werd het eerste kasje gebouwd en daarmee de basis gelegd voor een “attractie”. 

Een nieuwe koers

In 1979 was de tijd rijp voor de derde generatie om een nieuwe koers te varen; het gezin Maarssen “emigreerde” met vijf kinderen naar het lege landschap van de Noordoostpolder. ‘Het was een gebied in de groei,’ zegt Thomas. ‘Mijn ouders konden hier een mooie start maken en toen nog goedkoop grond huren, met meteen al een optie op wat extra hectares voor ónze toekomst.’

De Orchideeën Hoeve leverde aanvankelijk bloemen voor de veiling in Aalsmeer, maar de animo voor de kwekerij werd groter en van lieverlee kwamen er steeds meer gasten op af. In de beginjaren gaven de gezinsleden een rondleiding op het bedrijf in ruil voor een cake of appeltaart, maar in 1984 ging de kwekerij officieel open voor (betalend) publiek. De rest is geschiedenis. Een pakkend stuk historie dat bezoekers aan Pantropica terugvinden in ’t Stekkasje. Bijzondere verhalen en schilderijen vertellen hier samen het 100-jarige verhaal van dit familiebedrijf. Het kasje zelf is het originele (!) exemplaar van overgrootvader, grondlegger van dit tropische imperium. Thomas en Jeroen hebben het na lang zoeken zelf teruggevonden, opgeknapt en op deze iconische plek gestationeerd, midden tussen de orchideeën waarmee dit avontuur begon. Het huidige Pantropica mag zich inmiddels hofleverancier noemen, een eervol predicaat.

Ontwerpen, sneupen en bouwen

Een werelds dagje uit is wel een aardige omschrijving. ‘Reis in één dag door tien continenten, dat gevoel willen we overbrengen.’ Een waaier aan windstreken met vindingrijke namen als Amazonia, Panavontura, Citruslane of Hanami Flowerpark. In die laatste wereld ga je gewoon zitten en genieten. Het wauw-effect is er groot. Voor de “zwevende” bloementuin deden Thomas en Jeroen hun inspiratie op in Japan. Een zee van bloemen knipoogt naar de Hanami Matsuri, het wereldberoemde kersenbloesemfeest. De broers hebben wat afgereisd om hun park gestalte te geven.

En dat doen ze nog steeds. Het samen ontwerpen, bouwen en bijeen sprokkelen van materialen, dát vinden de twee misschien wel het allerleukst. Tweedehands scheepsdekken van massief hout, een partijtje metalen golfplaten, een oude boot uit China. Dat prikkelt hun fantasie. ‘We zijn altijd aan het sneupen en willen iets maken wat er nog niet is,’ vertelt Thomas enthousiast. ‘We doen bijna alles zelf, met een eigen technische dienst.’ Na de Pankong River als jongste aanwinst – een gigantisch aquarium met 3.000 tropische vissen – zijn de pijlen nu gericht op een gloednieuwe, overdekte speeltuin van 4.000 vierkante meter. De bouw van deze nieuwe kinderdroom start in 2025 en past naadloos in de wereld van Pantropica, met watervalletjes en een rivier als rode draad. 

Spelenderwijs leren

De interactie tussen mens en dier wordt gevoed, soms ook letterlijk. Er zijn plekken waar je voor een klein bedrag voer kunt kopen, zoals bij de vissen en de Lori’s, kleine papegaaitjes uit Australië en Tasmanië waar je – het mag, maar hoeft niet – tussendoor kunt lopen. De bont gekleurde vogels zijn zo tam (én tuk op eten) dat ze gewoon op je hoofd of hand gaan zitten. 

Er is bewust ook ruimte voor educatie, vooral in schoolvakanties. Verzorgers houden op vaste tijden een “dierenpraatje” over bijvoorbeeld de ringstaartmaki’s en beantwoorden dan ook vragen uit het publiek. In het Jungletheater – het kloppende hart van de rimboe – leert een echte ranger je spelenderwijs van alles over veel spannende diersoorten, zoals slangen of vogelspinnen. De kinderen kunnen in teams meedoen aan opdrachten. Hoeveel weegt een schildpad? Waar wordt vanille van gemaakt? Kunnen vlinders proeven met hun pootjes? Met een hoofd vol verse kennis stapt de jonge jeugd zo het speelbos in, waar ze tussen de jungletoppen klimmen en veilig slingerend aan lianen een kabbelend beekje kunnen oversteken.

De juiste balans

Als Thomas hun poldertrots kortweg zou moeten definiëren komt-ie uit op ‘een soort vakantiebestemming’, met een harmonieuze mix van flora en fauna. Kinderen kunnen hun “jungleparty” vieren met vriendjes, andere gasten tekenen liever in voor een workshop botanisch aquarelleren. Je kunt er aandachtig wandelen maar ook vrij spelen in een decor van rustieke (berg)paadjes, waterpartijen en bijzondere diersoorten. Gasten wanen zich in een mangrovebos of regenwoud. ‘We zijn een soort aangeharkte jungle, waarin natuurbeleving centraal staat.’ Met uiteraard onderweg de nodige pauzeplekken voor een hapje en drankje en een open winkel (de Panmarket) die nog het meeste wegheeft van een vakantiedorp in de rimboe. 

Zelf scherp de regie voeren op inhoud voorkomt dat Pantropica hen uit de vingers glipt. ‘We willen geen pretpark zijn, geen dierentuin worden, en niet alleen de liefhebbers van orchideeën of fuchsia’s bedienen. Dus moet je continu zoeken naar de juiste balans. Bij een aapje of vogel gaan mensen even bewust stilstaan, dat zijn belangrijke rustmomenten op de route.’ 

Een vreemde eend

Voor de rest is en blijft Pantropica lekker eigenwijs. Strikt genomen zijn er tenslotte “maar” zes continenten op aarde, in Luttelgeest hebben ze er gewoon tien. ‘Het is onze eigen wereld die we zelf vormgeven, dus dat kán gewoon.’ 

Vanuit de tuinbouwtak uitgroeien tot professionele publieksattractie, dat was een uitdagend proces. Klaar zijn ze niet. De familie Maarssen blijft broeden op én stoeien met hun concept in de Noordoostpolder. ‘Alles moet attractief zijn, maar níet alles is een attractie,’ zegt Thomas. Wat hij bedoelt is: ‘Het hoeft niet allemaal zo vluchtig, het mag soms wel wat meer diepgang hebben; niet overal even snel voorbij rennen en hup, met een toekan op de foto.’ Toegegeven, daar worstelt-ie weleens mee. ‘Een kwestie van balans. We moeten vernieuwend blijven, ons bezoek blijven verrassen. Dus het is nooit áf. Maar ik hoop wel dat we altijd een beetje een vreemde eend in de bijt kunnen blijven.’