Maak kennis met de onbewoonde Waddeneilanden van Nederland

Waar de zee de baas blijft

De Waddenzee is een dynamisch landschap van water, wind, slik en zand – en een uniek ecosysteem van wereldformaat. Verspreid tussen de bewoonde Waddeneilanden liggen enkele ongerepte plekken waar de mens al lang geen vaste voet meer aan wal heeft. Naast verschillende zand- en wadplaten zijn Griend, Rottumerplaat en Rottumeroog de drie officiële onbewoonde eilanden van Nederland. In tegenstelling tot de kale zand- en slikplaten in het Wad staan deze eilanden hoog en droog genoeg om vegetatie te dragen. Ze vormen een onmisbare schakel voor trekvogels, zeehonden, bijzondere plantensoorten én verhalen uit vervlogen tijden.

Griend: een vogelparadijs in beweging

Griend ligt ten zuidwesten van Terschelling en oogt op het eerste gezicht als een nietig eilandje. Maar vergis je niet: dit is een van de rijkste broedgebieden van het Waddengebied. Grote sterns, visdiefjes, kokmeeuwen en zelfs de zeldzame noordse stern vinden hier hun plek. Ooit was Griend veel groter. In de middeleeuwen stond hier een kloosterschool en woonden er boeren met vee. Tijdens de Sint-Luciavloed van 1287 werd het grootste deel van het eiland verzwolgen door het water. Sindsdien slinkt en verschuift het eiland gestaag oostwaarts – geholpen én beschermd door menselijk ingrijpen. In principe is Griend gesloten voor publiek, alleen bij hoge uitzondering kan het eiland bezocht worden.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Bekijk ook

De Tuinspecial van Noorderland is uit: koop 'm nu | Noorderland

Deze tuinspecial van Noorderland is voor iedereen die het geluk kent van het werken en genieten in het groen.

Rottumerplaat: natuur zonder mensen

Tussen zandplaat Simonzand en Rottumeroog ligt Rottumerplaat, een eiland dat pas sinds de 20ste eeuw als zodanig bestaat. Ooit was het als werkeiland voor inpolderingsplannen bedoeld, maar het groeide dankzij een stuifdijk en aanplant van helmgras uit tot een begroeid natuurgebied. Zeehonden werpen er hun jongen, duizenden vogels broeden er en zeldzame planten bloeien er in de duinen. Bekend is ook het radiospektakel uit 1971, toen Godfried Bomans en Jan Wolkers elk een week alleen op het eiland verbleven – met niets dan meeuwen en radiocontact. Sindsdien is Rottumerplaat verboden terrein voor publiek. Slechts vogelwachters en onderzoekers bewaken en documenteren wat de natuur hier zelf doet.

Rottumeroog: een eiland met een verleden

Rottumeroog, het oostelijkste eiland van Nederland, lijkt een zwijgzame strook vol duin en zand. Maar wie dieper graaft, ontdekt een rijk verleden. Eeuwenlang woonden hier mensen – eerst boeren en later voogden die het eiland beschermden tegen de zee. Tot in 1965 was het bewoond, waarna de laatste voogd vertrok. Sindsdien laat men het eiland over aan de elementen. Toch verdwijnt het niet, zoals ooit werd gevreesd. Rottumeroog beweegt, groeit zelfs verder aan de oostzijde, en dreigt op termijn samen te vloeien met de Zuiderduinen. De natuur floreert: van absintalsem en zeegras tot zeehonden en trekvogels. Zelfs vleermuizen vliegen hier langs tijdens hun tocht. Zoals Rottumerplaat is ook Rottumeroog een gesloten natuurgebied, waar vogelwachters jaarlijks inventariseren wat de zee toelaat – en wat zij meeneemt.