De wrede schulte van Diever: een spookverhaal uit Drenthe

De wrede schulte van Diever

Lang geleden, in het dorp Diever, leefde een schulte – een soort rechter – genaamd Pouwel, met de bijnaam Olde Böppe. Hij was een man van wreedheid en hebzucht, die door de dorpelingen gevreesd en verafschuwd werd. Zijn leven was er één van tirannie, en toen hij uiteindelijk stierf, waren de bewoners ervan overtuigd dat ze van zijn kwellingen verlost waren. Maar de dood zelf had nog geen einde gemaakt aan zijn macht.

Het onverschrokken meisje

In de herberg naast de kerk werkte een meisje genaamd Jinne. Zij was niet iemand die snel bang was, zelfs niet voor de rare geluiden die 's nachts uit de kerk klonken, na de dood van de schulte. De dorpelingen fluisterden in angst: 'Olde Böppe is er weer!' Maar Jinne, nieuwsgierig en onverschrokken, hoorde het verhaal met een glimlach aan.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Op een stormachtige nacht, toen drie kleermakers in de herberg logeerden, besloten ze haar uit te dagen. 'Als jij echt zo dapper bent, breng dan Olde Böppe hierheen,' riepen ze. 'Dan krijg je een nieuwe rok!' Jinne grinnikte, accepteerde de uitdaging en verdween de donkere nacht in.

Wat ze echter terugbracht, was niet zomaar een verhaal of een geest uit de verbeelding, maar het spook van Olde Böppe zelf. De kleermakers verbleekten van angst en smeekten Jinne om het spook weer weg te sturen. 'Als je het terugbrengt, krijg je een nieuw jak!' riepen ze in wanhoop.

De vervloekte ziel

Jinne bracht Olde Böppe terug naar de kerk, maar zodra ze hem daar wilde achterlaten, greep het spook haar vast. 'Laat me los!' smeekte ze, maar het spook hield haar stevig vast. 'Ik laat je pas gaan als je naar de stroom gaat en drie keer roept: |Hille Garriets, kun je Schulte Pouwel vergeven?"'

Jinne aarzelde, maar er was geen andere keuze. Ze rende naar de stroom en riep driemaal de naam van Hille Garriets. Toen ze dat deed, klonk er een stem uit het water: 'Als God hem vergeeft, vergeef ik hem ook.'

Toen ze terugkeerde naar de kerk, vroeg Olde Böppe: 'Wat heeft ze gezegd?' Jinne antwoordde: 'Ze zei dat als God je vergeeft, zij dat ook doet.' Het spook zuchtte diep en zei: 'Je hebt me geholpen. Kom bij zonsopgang terug, dan zal ik je belonen.'

Bekijk ook

Griezelen op z'n Grunnegs: het spookverhaal over de monsterhaas uit Groningen | Noorderland

Je zou ’m maar tegenkomen: de duivel in de gedaante van een monsterhaas. Het overkwam naar verluidt de Groningse Teke Bakermat.

De verborgen schat

Toen de eerste zonnestralen de hemel kleurden, keerde Jinne terug naar de kerk. Daar vertelde het spook haar waar ze zijn schat kon vinden: 'Graaf onder de oude lindeboom bij het Schultehuis, rechts van de dikke wortel. Daar ligt mijn schat, en die is nu van jou.'

Ze volgde de aanwijzingen en vond een kistje vol zilvergeld. Ze keerde terug naar de herberg, waar de kleermakers haar nieuwe kleding maakten zoals beloofd. Wat nog vreemder was: na die nacht werd er nooit meer iets gehoord van Olde Böppe. Zijn ziel had eindelijk de rust gevonden die het zo lang had gemist.

Een verhaal om te onthouden

Wat er waar is aan dit verhaal, weet niemand. Maar in Drenthe, waar het verleden nog steeds fluistert tussen de bomen en door de oude straatjes, spreekt men nog altijd over de wrede schulte Olde Böppe. Was hij werkelijk verlost, of dwaalt zijn geest nog steeds rond in de duisternis van de kerk in Diever?