Op de vruchtbare grond van de voormalige Zuiderzee in de Noordoostpolder heeft boerin Wies Voesten een lustoord gecreëerd dat niet onopgemerkt is gebleven bij tuinliefhebbers. Mensen uit binnen- en buitenland komen maar al te graag kijken naar haar prachtige borders die zij op het erf rond de boerderij heeft ontworpen. Het ziet er zo perfect uit dat veel mensen bij het zien van die weelde verzuchten: ‘Wat is dit veel werk’. Wies beaamt dat enigszins, maar als boerin weet zij van aanpakken: ‘Heerlijk om een hele dag met m’n handen in de grond te werken!’
Begonnen met krijgertjes
Toen het boerenbedrijf van Wies Voesten en haar man Gerrit wegviel, was er voor hen opeens meer tijd over voor de tuin. Want waar Wies vroeger bij Gerrit op het land en in de schuur werkte, helpt Gerrit Wies tegenwoordig in de tuin. Wies: ‘We beleven er nu beiden veel plezier aan en het houdt ons fit.’
De oude moestuin van haar schoonouders – die vroeger eigenaar van de woning waren – was er al die jaren nog steeds, maar er werd nu nog meer ruimte voor de tuin geannexeerd. Het verhogen van borders bleek ook een goed display te zijn voor alle bodembedekkers die samen een fantastische en veelkleurige lappendeken vormen. En dat veelkleurige moet je in dit geval wat ruimer opvatten, want hier wordt niet alleen de bloei van die planten bedoeld, maar ook de kleur van het blad. Wies heeft met zorg contrast aangebracht door bontbladige, grijze, groene, blauwgroene en grijsgroene bladkleuren af te wisselen. Tel daarbij op dat ze ook de vorm van het blad afwisselt en je hebt het recept voor een inspirerende border.
Hoewel Wies een tuinierende moeder had en vaak meewerkte in haar tuin, was haar plantenkennis miniem. Haar eigen borders vulde ze dan ook met stekjes van familie, vrienden en kennissen; vandaar De Stekkentuin. De naam is gebleven, maar een stekkentuin is het al lang niet meer. Gulzig struinde Wies door alle planten- en tuinboeken van de bibliotheek en ging ze naar leerzame lezingen en ontmoetingen met andere tuinliefhebbers. Haar plantenkennis werd al snel groter en ze kocht meer bijzondere aanwinsten waar ze alles van wilde weten voordat ze de grond in gingen. Soms was het niet meteen raak, maar vaak stonden ze al meteen op hun goede plek. Zo heeft Wies nu grote collecties Cyclamen, Helleborus, Narcissus, Hosta, Hydrangea en Alcea rosea.
Bijzonder is de border bij het terras waarin alleen planten toegepast worden die doornen of stekels hebben. Eigenlijk is dit stuk tuin geboren uit nood, want Wies wist die mooie maar bijzondere planten in de rest van de tuin niet goed toe te passen omdat ze zo’n eigen sfeer hebben. Een prominente plek in deze border is de agave die Wies ooit van haar moeder als stekje heeft gekregen.
Verder lezen? Het volledige verhaal over De Stekkentuin van Wies verscheen in Noorderland 2021-4. Dit nummer is nu te koop in de winkel en onze webshop.
Bron: Gert Tabak | Beeld: Gert Tabak
