Het leven is waardeloos zonder het lijden. Wie de dieptepunten mist, ervaart ook de hoogtepunten half. Schrijver en dichter Lévi Wemoedt uit Assen is pessimist in hart en nieren, maar wel één met het vermogen om uit diepe wanhoop weer de lach tevoorschijn te toveren. ‘Op de droevigste plekken is humor noodzakelijk, als antistof.’
Er zijn mensen die gruwen van de herfst. Somber raken als de blaadjes vallen. Lévi Weemoedt niet. ‘Ik kan uitzien naar het donkere, het beschutte, het bos in met de hond. In deze tijd voel ik me meer geborgen.’
Als hij koffie zet, klinkt warempel een genoeglijk geneurie vanuit het keukentje. En hij lacht veel, voor iemand die uitblinkt in droefenis. “O, ik zag als kind al ons gezin, als een familiegraf, met nog niemand erin.” Grijnst: ‘Mensen denken misschien dat ik een zielige man ben, maar dat is niet zo hoor! Ik ben gezegend met een soort vitale depressiviteit; ja, ik heb buien dat ik niet goed in mijn vel zit en somber ben, maar nog altijd wél de vitaliteit om te denken, doen en schrijven. Om door te werken.’
Meer lezen over Lévi Weemoedt? Dit interview verscheen in Noorderland 2020-7. Deze editie is nu te koop in de winkels en in onze webshop!
Bron: Jolanda de Kruyf | Beeld: Tjeerd Visser
