Dit artikel verscheen in Noorderland 5-2018.
Tekst: Jolanda de Kruyf | Fotografie: Orchideeën Hoeve
Denkend aan de Tropen zie je geen kaarsrechte wegen door strak verkaveld polderland gaan. Dus laat je verrassen. Midden in dit nagelnieuwe land stuit je op een mangrovebos, regenwoud en exotische vlindervallei. Je voert er papegaaitjes, ziet vlammend roze flamingo’s paraderen en brutale aapjes tussen de takken slingeren.
Een werelds dagje uit is de slogan van de Orchideeën Hoeve en dat dekt de lading wel zo ongeveer. Want in het tropische park (25.000 vierkante meter) in Luttelgeest vind je een keur aan bijzondere bloemen, planten en diersoorten uit de meeste exotische windstreken. En wel zo handig: alles is overdekt, dus ook een ideaal uitje als het ‘es een dagje minder zomert. Je hoeft de nieuwe “Zwevende” Bloementuin maar binnen te stappen en je hebt dat instant vakantiegevoel te pakken. Wedden?
Een explosie van bloemen
In deze sferen heb je weinig verbeeldingskracht nodig. Denk: een willekeurig terrasje in Toscane. Romantische prieeltjes, zacht geroezemoes, klaterende watertjes, klinkerstenen waarop tafeltjes zijn geschikt voor glazen Chianti en borden vol antipasti. Daarboven een veelkleurige explosie van bloemen tot zover het oog reikt.
Ja, ook dit is de Noordoostpolder. De “Zwevende” Bloementuin is als een oase in dit tropische paradijs. Het is een van de noviteiten die het hele jaar door scoort en waarmee de Orchideeën Hoeve ook weer een beetje terugkeerde naar zijn roots. ‘Hier ligt de focus op planten en bloemen, zoals het ook begon,’ vertelt mede-eigenaar Thomas Maarssen (51). ‘Een tegenhanger van de speelplekken voor kinderen en de dierenvertrekken. Dit is echt een rustpunt op de route.’ Zeg maar gerust de kers op de taart. Meer dan 2.000 fuchsia’s, begonia’s, geraniums en vlijtige liesjes hangen hier boven je hoofd. Dat zorgt voor een intense natuurbeleving en de spiegelwanden rondom versterken dat gevoel nog eens.
Nieuw bestaan in Noordoostpolder
Thomas Maarssen schenkt koffie bij; het is nog wat vroeg voor Chianti. De tweede generatie aan het roer van de Orchideeën Hoeve leidt na al die jaren nog met ‘n zichtbaar genoegen rond in deze parallelle leefwereld, waar hij als tienerjongen opgroeide en die hij nu samen met zijn broer Jeroen (46) bestiert. Een wereld waarvan hij zielsveel is gaan houden. ‘Hier binnen is het altijd feest, dat is ons handelsmerk. En omdat we blijven vernieuwen, veranderen en ontwikkelen houden we er zoveel lol in. We reizen om inspiratie op te doen en zo blijven we ook scherp.’
Pa en ma Maarssen verlieten Aalsmeer, het mekka van de bloemenkweek, in 1979 om in het lege landschap van de Noordoostpolder een bestaan op te bouwen. Ze kenden het gebied al een beetje als passanten, op doorreis naar het vakantiehuisje in Spanga, Friesland. ‘De polder was een gebied in ontwikkeling, m’n ouders konden er een mooie start maken en toen goedkoop grond huren. Ze deden het ook met het oog op onze toekomst; hier is nog altijd 14 hectare ruimte om uit te breiden.’ Thomas grijnst. ‘We kunnen dus nog wel even vooruit.’
Een knipoog naar Japan
Terug naar de “Zwevende” Bloementuin. Daar zit geen zweem Italiaans in trouwens; de makers deden hun inspiratie op in het Verre Oosten. Deze tuin is een knipoog naar de Hanami Matsuri, ofwel het wereldberoemde kersenbloesemfeest in Japan. De bloeiende kersenbomen behoren tot een belangrijke traditie in de Japanse cultuur en zijn een enorme toeristenmagneet in het (vroege) voorjaar. Zodra de bloesems aan de bomen verschijnen, komen daar vele duizenden mensen op af die samen met vrienden en familie het ontwaken van de natuur vieren. ‘Dat is echt een spektakel,’ zegt Thomas, die zelf twee keer naar Japan afreisde om met eigen ogen te zien ‘of het nou echt wel zo bijzonder was.’ En hij knikt. Dat was het. > ‘Waanzinnig mooi. Het is daar een hype. Mensen ontmoeten elkaar onder een zee van bloemen in de parken van de stad, ze picknicken en spelen er.’ Zoiets moest ook binnen de poorten van de Orchideeën Hoeve worden gehaald en dat gebeurde in 2016. Met het gewenste effect. ‘Mensen verwachten dit echt niet. Hier kun je alleen maar zitten en genieten, er gebeurt verder niks, maar het is altijd weer heel verrassend voor bezoekers. Het wauw-effect is groot.’
Zwaaien aan lianen
Kunnen vlinders proeven met hun pootjes? Waar wordt vanille van gemaakt? Hoeveel kilo weegt een schildpad? Waarom wordt een leguaan ook wel boomkip genoemd? Deze en andere vragen verleiden de jeugd tot een leerzaam bezoekje. In het Jungletheater – het hart van de “rimboe”, in vakanties alle dagen geopend – zitten de kids op stoere boomstammen verdeeld in teams die onder aanvoering van een in kaki gestoken ranger hun kennis meten én uitdagende opdrachten krijgen, zoals deze: durf jij een sprinkhaan op te eten…? De jonge gasten kunnen hun lol wel op. In het Mangrovebos bijvoorbeeld, even verderop, een overdekte speeltuin waar ze aan lianen kunnen zwaaien. Het gloednieuwe Makirijk is ook razend populair bij jong en oud; het is ’t enige buitenverblijf (maar met een overdekte looproute) met eendjes, exotische flamingo’s, alpaca’s en ringstaartmaki’s. De dieren kunnen hier vrij en toch veilig beschermd vliegen, klimmen en klauteren, springen en zwemmen.
Dwarrelen en fladderen
Het is vooral de interactie met publiek die “een werelds dagje uit” in de polder zo leuk maakt voor het hele gezin. Om de zoveel meter vind je een automaat waar bezoekers voor een klein bedragje vissenvoer kunnen kopen. In de vlindertuin (de grootste in z’n soort van Europa!) lijkt het of je pardoes Midden-Amerika binnenstapt en loop je dwars door de dwarrelende bewoners van deze vallei, met de blauwe morpho als absolute blikvanger. Thomas en Jeroen vlogen naar Costa Rica om vlinders te bekijken, ideeën op te doen voor thuis. ‘We hebben hun natuurlijke habitat zoveel mogelijk nagebootst,’ vertelt Thomas. Alle vlinders – het zijn er meer dan 2.000 – komen als pop binnen in Luttelgeest en planten zich hier ook wel voort. In de gelaagde tuin zijn bergpaadjes aangelegd. Tip: trouwen mag hier ook!
Een grote hit is de Lorituin, waar kleine papegaaitjes in felle kleuren in een vreemde taal krassen, vrij rondfladderen en – tam als ze zijn – gewoon op je arm, hoofd of schouder gaan zitten. Ze hopen natuurlijk dat je voor de ingang al een cupje voer hebt gekocht: een smulgoedje van nectar met suiker, mineralen en gemalen insecten erdoor. De lori’s zijn afkomstig uit De Blauwe Bergen (Australië) en Tasmanië. Vind je de beestjes van dichtbij nou minder leuk, dan kies je de “vogelvrije” route met gaas ertussen.
De basis: orchideeën
Het tropisch imperium in Luttelgeest kreeg gestalte met de orchidee. Uit Indonesië, Australië, Madagaskar, van de Himalaya. Ze hebben zo’n 1000 soorten in huis die moeten worden gekweekt, verpot en opgebonden. In de Orchideeëntuin, die eigenlijk meer weg heeft van een dichte groene jungle, wandel je via kronkelpaadjes en bruggetjes langs bananenbomen met gigantische bladeren, boomstammen en humusrijke takken waaraan de orchideeën (maar ook andere tropische bloemen en planten) zich hebben vastgeklemd voor een slimme “lift” naar het licht. In die jungle kabbelt een klein riviertje waar schildpadden wat tegen de oeverranden zonnebaden en koikarpers onvermoeid hun rondjes zwemmen. Ook klimatologisch waan je je in de Tropen: de luchtvochtigheid ligt er rond de 70 procent.
Mix van flora en fauna
De orchidee was de basis. Maar toen kwamen er andere tuinen bij, kondigden de touringcars zich aan, volgepakt met fans. Er werden rondleidingen gegeven, er was behoefte aan horeca, een winkeltje erbij. ‘Sinds 2008 hebben we echt een grote omslag in bezoek gemaakt,’ memoreert Thomas. ‘Het publiek verjongde.’ Nu dekt die bedrijfsnaam feitelijk de lading niet meer. Daar worstelt de huidige generatie wel eens wat mee. ‘We zijn méér dan een orchideeën- of plantentuin, het is ook geen dierentuin, maar een harmonieuze mix van flora en fauna.’ Thomas vindt het lastig, bekent hij. Het parkeerterrein is net weer uitgebreid (daar kunnen nu 800 auto’s staan), de bussen komen uit ’t hele land voorrijden, ‘en toch is de Orchideeën Hoeve nog niet in heel Nederland bekend. Dat is gek, maar we zijn ook moeilijk in een hokje te plaatsen.’ Daarom wordt er gewerkt aan een nieuw logo – een wereldbolletje met een vis, vlinder en een bloem – en ja, waarschijnlijk ook een nieuwe naam. Wordt vervolgd, vast en zeker.
